บุรุษหนึ่งสง่างามดุจต้นไม้หยก บุคลิกสูงส่งดุจดอกจือหลัน
โดดเด่นสะดุดตาราวดวงจันทร์ อบอุ่นละมุนขวัญราวสายลม

อีกบุรุษโดดเด่นด้วยฐานะพรั่งพร้อมความสามารถ เสมือนแสงแดดแรงกล้า
เฉกเช่นเหมยแดงสนเขียว กล้ายืนหยัดท้าทายฤดูเหมันต์

จันทร์เพ็ญสุกสกาวเทียบกับแสงแดดร้อนแรง ดอกจือหลันเทียบกับดอกเหมย
ยากนักจะแยกแยะออกว่าผู้ใดองอาจสง่างามกว่ากัน
สวรรค์... นี่นับว่าเป็นโชควาสนาอันยิ่งใหญ่หรือการลงทัณฑ์อันโหดร้าย
ที่สตรีซึ่งเติบโตท่ามกลางฝูงหมาป่าเช่นนางได้รับความรักจากพวกเขา